Blinking

Assalamualaikum dan semoga di bawah Rahmat Allah sll.

Tak tau on what purpose tulis n3 ni. Cuma rasa nak tulis sebab nak share ngan kawan2 tersayang. Nak baca boleh baca. Tak nak baca pun boleh. Tak paksa. Tapi once dah tulis dlm such lovely blog ni, InsyaAllah la ada orang yang baca. Ahaks. Enough craps. Lets straight to the point.

Lepas dah observe, dah tilik, dah cerna. Rasa macam tak boleh nak let it go mcm tu je. Sebab dah sayang kan. Kenalah take any actions. Lepas dah masuk yr 2 ni, rasa2nya nak kata kenal semua sahabat2 dlm kelas ni, tak jugakla. Tapi, sebab aku ni jenis yang observer sikit, so bolehla nak kata kenal. Walaupun bukan secara deep inside. Huhu.

Dah tau. Dah faham. Dah boleh angguk senyap2. Dah boleh buat jadi macam angin lalu dah pun kalau ada orang kata, ”Kenapa la dia ni macam ni? ” ”Cuba la berubah sikit?” ”Ah, tak kira. Sapa yang suruh dia buat menda yang tak masuk akal tu.” ”Tak boleh ke dia ni accept apa yang orang lain kata?” ”Kenapa nak ikut kepala sendiri ni?”

Ok. Ok. Jangan gaduh. Diri kita. Perasaan kita. Hanya kita je yang faham. Apa ayat yang orang selalu kata tu, ”Hanya Tuhan je yang tahu.” Tapi, walaupun tu diri kita, perasaan kita, kita tak boleh nak main redah je semua benda. Kena fikir jugak baik buruk yang kita buat. Apa effectnya kat orang keliling kita. Kita budak baik, budak comel kan? Hihi.

Kita tak boleh nak judge orang melulu. Marah orang melulu. Tengking orang melulu. Lagipun, pernah tak kita duduk sejenak.(Bukan duduk semeja ye.) Asking ourselves, kalau aku kat tempat dia macam mana ye?.... There’s always a thousand reasons behind something yang kita buat. Kita tau hakikat tu kan? Kita ni kadang2 ada satu tahap, satu masa tu, macam tak boleh nak jadi diri kita sendiri. Rasa mcm tu bukan kita. Takpe. Tak salah. Tu normal kan? Cuma jangan melebih2. Tau apa akibatnya kalau melebih? Orang yang kita sayang yang merana. Kita tak pernah tau, hurting ourself is same like hurting someone yang really care for us. . Hati orang sapa la tau. Ye dak?

Dalam dunia ni, kalau tak face dengan choices, memang tak complete la hidup. Mcam satu poem tu, the road not taken. Pun kena pilih salah satu jalan kan?Tapi, tulah yang kita selalu elakkan. Sbb memilih sesuatu yang kita tak tau masa depannya macam mana, sangat menyakitkan. Macam membunuh diri kita secara senyap. Macam cancer. Kita beribu2 kali fikir nak buat satu2 keputusan. Tapi, lepas dah decide, dah tempuh dah pun. tetap rasa vulnerable dan tak yakin dengan apa yang kita buat. Kenapa ek? Sebab selalu tengok benda yang dah jadi kat belakang ke? Always think backwards? Kenapa nak seksa perasaan sendiri? Allah kurniakan kita only 1 heart yang ada 4 chambers. Dalam tu, kita boleh isi dengan macam2 perasaan lagi. Gembira, bahagia, ketenangan. Kenapa tetap jugak nak isi dengan rasa marah, serabut, tak puas hati. Allah kan takkan membebankan hambaNya dengan sesuatu yang kita tak mampu nak tanggung...(Al-Baqarah:286)

Bahagia. Bahagia. Bahagia. Macam mana ya hakikat sebenar bahagia tu? Adakah lepas kahwin saja kita boleh dapat bahagia? (eheh. Gatal sekejap.) Bahagia tu macam mana, ya Allah? Adakah dengan melihat orang tersayang bahagia dah cukup membuatkan kita bahagia? Betullah orang kata. Nak cari bahagia tu susah sangat. Macam nak cari kuman yang ada kat tangan. Tak nampak. Kena observe bawah microscope baru nampak jelas. Kan? Kalau pandai adjustla. Kalau tak, mintak tolong Mr.Tung je. Tapi, satu je nak cakap.(Padahal dah cakap banyak dah dari tadi.) Bahagia tu....ada pada hati kita. Dalam diri kita sendiri. It depends on us nak cari ke tak bahagia tu. Kalau kita rasa tidur tu membawa bahagia, tidurlah sejenak. Kalau rasa dengan shopping tu membawa bahagia, shoppingla. Kalau rasa dengan menggeletek kawan tu bahagia, buatla. Kalau rasa nyanyi dalam kelas tu membawa bahagia, nyanyilah. Tapi slow2 dah la. Kan ada yang sakit telinga+sakit perut. Ekeke. Kalau rasa nak tersengih macam cicak sepanjang hari dah rasa bahagia pun, buatla. Tak da orang nak marah pun. Paling best, kalau rasa nak belanja orang tu membuatkan kita rasa bahagia, jangan lupa ajak sekali ek? Ekeke. Naa.. Banyak cara kan? Tapi papepun, selalu la ingat. (Buat diri sendiri esp.)

Bahagia tu sebenarnya...
Bila kita susah kita tak gelisah;
Bila kita miskin kita syukur pada Allah;
Bila kita sakit tak rasa resah;
Bila kaya kita jadi insan pemurah;
Bila kita berkuasa kita amanah;
Bila kita berjaya kita tak alpa;
Bila sihat kita tak lupakan Allah The Almighty...
(Pinjam kata2 dari Album See You Di IPT : Hakikat Bahagia)


Thats all.
For now.
Wallahua’lam.
Cau cin cau.
Roger and out.